Interview: Kelly van Wat Ik Wou Dat Ik Wist

In de podcast Wat Ik Wou Dat Ik Wist bespreekt Kelly (rechts op bovenstaande foto) iedere week een onderwerp waar wij twintigers ons heel erg in kunnen vinden. Het zijn vooral de twijfels die een grote rol in ons leven kunnen spelen, maar waar wij eigenlijk niet stil bij staan. Kelly deelt in haar podcast haar verhalen en de dingen die zij had willen weten toen zij jonger was.

Be Your Best is fan van de podcast Wat Ik Wou Dat Ik Wist en is daarom benieuwd naar de persoon die erachter zit. In dit interview deelt Kelly haar tips voor de twijfelende twintiger.

Hoi Kelly. Hoe gaat het met jou? Ik ben benieuwd: hoe heb jij je Hemelvaartsdag besteedt?

Het gaat heel goed met mij. Het was lekker om midden in de werkweek ineens zo een vrije dag  te hebben. Vanochtend heb ik gesport, want daar vind ik  normaal echt niet meer de tijd voor dus dat vond ik ook wel lekker.

De rest van de middag heb ik besteed aan het voorbereiden van mijn verjaardag, want zondag ben ik jarig, ik word 26 jaar! Ik weet dat heel veel mensen niet zoveel geven om hun verjaardag, maar voor mij is dat echt een heel ding. Ik wil daar echt de leukste dag van maken en vooral voor de mensen die naar mijn verjaardag komen. Daar kan ik veel waarde aan hechten. Ik heb vooral boodschappenlijstjes gemaakt en ben naar de Xenos en Hema geweest om leuke aankleding te kopen.

En eigenlijk ben ik hier ook wel naar benieuwd; waarschijnlijk heb je deze vraag ook vaak gekregen. Maar wat is de reden dat je anoniem wilt blijven?

In eerste instantie was dat omdat ik nog niet op mijn werk had verteld dat ik deze podcast maak en ik niet wist hoe ze daar tegenover zouden staan. Daarnaast werk ik voor een bekend merk en ik wil niet dat alles wat ik zelf zeg, wordt gelinkt aan het merk. Inmiddels heb ik het wel verteld en vinden ze het helemaal prima. Ik blijf voorlopig toch anoniem, omdat ik denk dat mensen zich beter met mij kunnen identificeren als ik gewoon een ‘random twintiger’ ben. Uiteindelijk wil ik ook dat het draait om de verhalen die ik vertel en niet om hoe ik eruit zie. Maar ik sluit niet uit dat ik het ooit niet meer anoniem doe.

Je bent de podcast Wat Ik Wou Dat Ik Wist begonnen om de twijfelende twintiger te bereiken. Wat heeft jou geïnspireerd om dit te doen?

Het was vorig jaar rond deze tijd dat ik een beetje geïnteresseerd raakte in podcasts en er zelf steeds meer naar ging luisteren. Mijn vriend had er zelf ook al één over technologie, wetenschap en games, dit vond ik zelf ook wel interessant. Maar elke keer als ik keek naar het aanbod van podcasts,  dan zag ik vooral allemaal best wel serieuze onderwerpen. Ik had het idee dat het vooral mannen waren die naar podcasts luisterde en weinig vrouwen. Dat zag ik ook terug in het Nederlandse aanbod; ik kon dan niks vinden dat ik leuk vond. Ik vond het natuurlijk ook leuk om naar podcasts over het nieuws te luisteren maar vond niet iets wat echt aansloot op mijn interesses. Toen ben ik ook naar het Amerikaanse aanbod gaan kijken en ben daar meer naar gaan luisteren. Ik had er toen wel een paar gevonden die interessant waren. Toen dacht ik: het zou top zijn als dit er ook was voor Nederlandse twintigers. Ik ging toen uitzoeken of zoiets bestond in het Nederlands. Dit was er niet en dat was voor mij het moment dat ik er zelf één ging starten.

‘’Ik probeer met de podcast herkenbaarheid te bieden en mensen te laten inzien dat je niet alleen bent.’’

Wat is de kracht van Wat Ik Wou Dat Ik Wist?

Wat je zelf net zei; er zijn heel veel mensen in de twintig die twijfelen. Ze zijn bezig met hun studie en hebben het idee van: ‘’Oké, over twee jaar moet ik dus een baan hebben, maar ik heb nog geen idee wat ik leuk vind en welke kant ik op moet gaan’’. Op social media zie je dan dat iemand een baan in de wacht heeft gesleept en dat iemand anders naar een andere stad is verhuisd. Ik had het al toen mensen hun rijbewijs gingen halen – ik kon dus echt niet autorijden toen ik net begon, nu gelukkig wel –  en dan opende ik mijn Facebook en zag ik iedereen slagen voor hun rijexamen. Nou, daar werd ik dus helemaal gek van.

Dat vergelijken online doe je automatisch. De kracht van mijn podcast is om dan de wat kwetsbaardere kant te laten zien, de faalmomentjes te delen en te laten zien dat je niet de enige bent. Ik probeer met de podcast herkenbaarheid te bieden en mensen te laten inzien dat je niet alleen bent.

Hoe was jouw eerste sollicitatiegesprek?

Mijn sollicitatiegesprek voor de plek waar ik nu werk is inmiddels een jaar geleden. Ik heb mij voorbereid door heel veel onderzoek te doen naar het bedrijf zelf. Dus waar ze mee bezig zijn en waar ze voor staan. Ook online kan je standaard vragenlijstjes vinden over de vragen die ze aan je gaan stellen. Vragen zoals: Wat zijn je goede en slechte eigenschappen? Wat vind je van jezelf? Benoem een valkuil en hoe werk je daaraan? Of casusvragen. Die vragen kan je goed voorbereiden en al een antwoord op hebben. Op die manier heb ik mij voorbereid voor mijn gesprek en dat pakte gelukkig goed uit!

Heb jij zelf ooit een blunder meegemaakt op professioneel gebied?

Ja genoeg, maar ik moet eigenlijk gelijk denken aan een stagesollicitatiegesprek dat ik had. Dat was voor een programma waar ik wilde werken. Het leek mij leuk om zowel bij de redactie van het programma te werken als voor de redactie voor hun website. Daar hadden ze allebei een vacature voor open staan dus ik had ook op allebei gereageerd. Ik werd toen uitgenodigd voor één van de twee. Toen had ik dus een man tegenover me zitten. En ik dacht: we gaan gewoon een gezellig kennismakingsgesprek houden waar ik wat vertel over mijn studie en wat ik kan. Dat was het eigenlijk ook aan het begin. Maar op een gegeven moment zei hij: ‘’Ja, ik wil het toch nog even met jou over iets hebben. Want jij hebt ook bij de redactie van het programma gesolliciteerd.’’ Waarop ik zei: ‘’Ja dat klopt.’’ Hij: ‘’Wat wil je dan liever?’’ Ik antwoordde dat ik enthousiast was over de vacature waarvoor ik was uitgenodigd, maar dat ik allebei interessant vond.

Hij: ‘’Ja, maar je zit nu op gesprek voor dit dus ga mij maar vertellen waarom ik jou dan moet hebben, want blijkbaar vind jij alles goed’’.

Oh jee…

Ja en dat bleef echt minuten zo doorgaan, terwijl ik elke keer goed antwoord gaf en liet merken dat ik het echt leuk vond en dat hij zich daar geen zorgen over hoefde te maken. Maar hij zag dat dus als een zwakte en toen heb ik op een gegeven moment gewoon gejankt. Dat vond ik wel heel gênant. Dat was trouwens niet op het moment van het gesprek zelf, maar hij zag wel aan mij dat ik overdonderd was door zijn manier van vragen stellen. Na afloop stond ik bij de uitgang om iets uit mijn tas te pakken en was ik mijn tranen een beetje aan het wegvegen.

Toen stond hij dus opeens naast mij. Zegt hij: ‘’Ah ja ik zie dat je een beetje emotioneel bent, waarom word je nou weer emotioneel?’’ Ja, toen moest ik ook nog eens uitleggen waarom ik emotioneel werd, haha. Het mooie was dat ik toen ook had gesolliciteerd voor een andere stageplek die ik stiekem veel leuker vond. Ik zou toen op maandag van allebei de bedrijven iets terug horen. Uiteindelijk werd ik als eerst gebeld door het bedrijf dat ik helemaal fantastisch vond en waar ik uiteindelijk ben gaan stage lopen. Zij belden mij met het goede nieuws dat ik was aangenomen. Vijf minuten later werd ik door die vervelende vent gebeld dat ik daar óók was aangenomen. Ik kom hem toen teleurstellen door te zeggen dat mijn voorkeur naar iets anders ging.

En als je terugdenkt aan dat gesprek; wat zou je anders hebben gedaan waardoor jij je niet zo onderdrukt voelde?

Ik denk door hem een beetje op z’n plek te hebben gezet. Dus gezegd van: ‘’Joh wat probeer je nou te bereiken door op deze manier tegen mij te praten?’’.

Ben je zelf wel eens onzeker geweest over je toekomst? En hoe ben je daarmee omgegaan?

Ja, ik had het vooral in de laatste maanden van mijn masteropleiding. Tot op dat moment is alles een soort van uitgestippeld. Het is logisch dat je eerst naar de basisschool gaat, dan naar de middelbare school en als je dan VWO hebt gedaan dat je naar de universiteit gaat. Daarna kreeg ik opeens het gevoel dat ik in het diepe werd gegooid van: Oké nu ben je klaar, ga maar doen wat je wilt en succes ermee. Toen realiseerde ik me van: wow, hier ben ik nog niet klaar voor.

Gelukkig was het zo dat mijn oude stagebegeleidster wist dat ik ging afstuderen en dat er op dat moment genoeg werk te doen was bij dat bedrijf. Ze had me toen opgebeld en zo kon ik daar in ieder geval lekker beginnen en van daaruit kijken wat ik binnen het bedrijf verder wilde.

Ik had heel erg het idee dat ik na mijn studie gelijk aan de slag moest, maar ik weet dat ook veel mensen het fijn vinden om een tussenjaar te nemen door bijvoorbeeld te gaan reizen. Ik wil niet zeggen dat mijn manier de beste is geweest.

‘’Als je het fijn vindt om eens te horen hoe dat bij anderen zit: wees dan niet bang om het gesprek aan te gaan .’’

Ik heb het gevoel dat steeds meer twintigers nu serieus bezig zijn met hun ontwikkeling en het vinden van hun plekje in deze wereld. Heb je daar nog tips voor?

Probeer vooral niet te veel druk te ervaren, ook al is dat makkelijk om wel te hebben. Besef dat er zoveel andere mensen zijn die precies in hetzelfde schuitje zitten als jij. Als je het fijn vindt om eens te horen hoe dat bij anderen zit: wees dan niet bang om het gesprek aan te gaan  met anderen van ‘’joh ik zit hier mee, hoe zit dat bij jou?’’. Want ook voor mij was het een openbaring dat anderen met dezelfde dingen zitten als ik. En als je geen zin hebt om met mensen daarover te praten, dan raad ik je aan om naar mijn podcast te luisteren!

Klik hier om de podcast te beluisteren. Ook kan je Wat Ik Wou Dat Ik Wist volgen op Instagram:@watikwoudatikwistpodcast.